Gui Celen
De Orde van de Tempeliers of Tempelorde was een christelijke ridderorde. Ze werd opgericht als een broederschap van een kleine groep ridders om christelijke bedevaarders te beschermen bij hun tocht naar de Heilige Plaatsen. Ten tijde van de kruistochten was ze een onderdeel van de kruisvaarders in een “Heilige Oorlog” tegen de moslims in het Heilige Land.
De groep groeide en werd een monnikenorde gestructureerd naar het model van de cisterciënzers en was zowel monastiek als militair actief. De broederschap legde rond 1118 de klassieke monastieke
beloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af ten overstaan van de Latijnse patriarch van
Jeruzalem en werd in 1129 officieel erkend door de Katholieke Kerk.
De Tempeliers werden na twee eeuwen uiteindelijk zo machtig en rijk, dat de Franse koning Filips de Schone er alles aan deed om van hen af te komen.
De laatste grootmeester van de Tempeliers was Jacques de Molay,
Op 18 maart 1314 stierf hij op de brandstapel in Parijs.
Nu de neurochirurg dokter Gui Celen met pensioen is, kan hij eindelijk zijn grote passie delen.
Hij bestudeert deze orde al jarenlang en legt nu de laatste hand aan een scriptie over de ridderorde die zoveel emoties in onze westerse wereld, maar ook in het Midden-Oosten oproept.
Buiten hun kleurrijke geschiedenis is hij vooral geïnteresseerd in hun verhouding met de Katharen en hun aandeel in het ontstaan van de vrijmetselarij.
