Lezing – 12/05/2025

Deelname lezing Liberaal Archief “Fietsen & Trompen, de vergeten geschiedenis van de velofanfares” door Geert Vanmaeckelberghe 

Jacques Brel zong over Vlaanderen als ‘Vlaanderen mijn vlakke land’. Maar Vlaanderen is ook bekend voor zijn wielrenners, zijn fietsen, zijn velo’s. Vlaanderen is bekend voor zijn muziek, zijn orkesten, zijn harmonieën, zijn fanfares. Wanneer we deze twee elementen combineren, spreken we over ‘velofanfares of fietsfanfares’.

Toen de fiets eind 19de eeuw zijn doorbraak kende, werden er overal in Vlaanderen veloclubs opgericht. Om ongelukken te vermijden moesten fietsers trompen -toeteren- aan de hoek van de straat. De veloclubs (wielertoeristenclubs avant la lettre) vonden er niets beter op dan een klaroenblazer voorop te laten rijden. Al snel steeg het aantal velofanfares en zo’n zestig veloclubs hadden een eigen trompetterkorps dat op kop reed.

Waar bestonden er velofanfares, hoe was hun kledij, wie waren hun leden, wat was hun vaandel?